இறைவன்: வீரட்டேஸ்வரர், வீரட்டநாதர், அதிகைநாதர்.
இறைவி: திரிபுரசுந்தரி.
தேவாரம் பாடப் பெற்ற தலங்களில் 39 ஆவது தலமும், நடுநாட்டில் உள்ள சோழ நாடு காவிரி தென் கரையில் உள்ள பாடல் பெற்ற தலங்களில் 7 ஆவது தலம் ஆகும்.
சிவபெருமானின் வீரம் வெளிப்பட்ட எட்டுத் தலங்களில் திருவதிகையும் ஒன்று. அட்ட வீரட்டான ஸ்தலங்களில் ஒன்றான திருவதிகையில் சிவபெருமான் திரிபுர சம்ஹாரம் செய்தார். மூன்று அசுரர்கள், வித்யுந்மாலி, தாருகாட்சன், கம்லாட்சன் முறையே தங்கம், வெள்ளி மற்றும் இரும்பினால் செய்யப்பட்ட மூன்று வெல்லமுடியாத நகரும் நகரங்கள் அல்லது கோட்டைகளில் (திரிபுரா) வாழ்ந்தனர். இந்த அசுரர்கள் பிரபஞ்சத்தில் அழிவை உண்டாக்கி தேவர்களைத் துன்புறுத்தினர். தேவர்கள் அசுரகள்தொல்லை தாங்க முடியாமல் சிவபெருமானிடம் முறையிட்டனர். அசுரர்களை அழிக்க, நான்கு
வேதங்கள் நான்கு குதிரைகளாகவும், பிரம்மதேவன் தேரோட்டியாகவும், சூரியன் வலது சக்கரமாகவும், சந்திரன் இடது சக்கரமாகவும், மற்ற உலக உயிரினங்களும் தேரின் அலங்காரத்துடன் ஒரு தெய்வீக தேர் கட்டப்பட்டது. மற்றும் இராணுவம்.சிவபெருமான் முப்பெரும் அரக்கர்களையும் வெல்லப் போவது தங்களால் தான் என்று எண்ணி ஒவ்வொரு படை வீரர்களும் கர்வம் கொண்டனர். சிவபெருமான் அவர்களின் பெருமையைக் கவனித்தார். தன் மேன்மையை நிலைநாட்ட, தேவர்களின் அகந்தையை அடக்க மெல்ல சிரித்தான். தேவர்களின் செருக்கு அடங்கப் புன்னகையும், சிவபூஜை தவறாத திரிபுர அசுரர்கள் உய்யுமாறு தண்ணகையும், சிவபூஜை தவறிய முப்புரவாசிகள் மடியுமாறு வெந்நகையும் சிவபெருமான் செய்தார். அவர் சிரித்த உடனேயே கோட்டைகள் மூன்றும் பொடிப்பொடியாக பொசுங்கிப் போயின. இச்சம்பவம் நடந்த இடம் தான் திருவதிகை வீரட்டானம்.
ஏழாம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் திருமுனைப்பாடி நாட்டில் உள்ள திருவாமூர் என்னும் ஊரில் (திருப்புகலனார், மதினியார்) தம்பதியருக்கு திலகவதி என்ற மகளும், மருள்நீக்கியர் என்ற மகனும் பிறந்தனர். மருள்நீக்கியர், தனது குழந்தைப் பருவத்தில், சமண மதத்தில் ஈர்க்கப்பட்டு, ஒரு சமண மடத்தில் சேர்ந்தார், அங்கு அவருக்கு தர்மசேனா என்ற பெயர் வழங்கப்பட்டது.அப்பரின் தமக்கையார் திலகவதியார் வாழ்க்கை நடத்த முடிவு செய்தார். அவள் ஒரு துறவியாக மாறி, சிவபெருமானுக்கு தன் வாழ்க்கையை அர்ப்பணித்து இத்திருத்தலத்தில் திருத்தொண்டு செய்து வந்தார். திலகவதியார் தன் தம்பியாகிய (அப்பர்) மருள்நீக்கியாரை நல்வழிப்படுத்துமாறு இறைவனை வேண்ட, இறைவன் "சூலை தந்து ஆட்கொள்வோம்" என்று பதிலுரைத்த பதி.சூலை நோயின் துன்பம் தாளப்பெறாத அப்பர் பெருமான், யாருமறியாமல் பாடலிபுத்திரத்தை (திருப்பாதிரிப்புலியூர்) விட்டு நீங்கி, இங்கு வந்து, தமக்கையாரைக் கண்டு, தொழுது, திருவாளன் திருநீறு தரப் பெருவாழ்வு வந்ததென்று பணிந்து ஏற்று, உருவார அணிந்து, அவர்பின் சென்று, அதிகைப் பிரான் அடிமலர் வீழ்ந்து வணங்கி, "ஆற்றேன் அடியேன்" என்று "கூற்றாயினவாறு" பதிகம் பாடிச் சூலை நீங்கி "நாவுக்கரசு" என்ற பட்டம் பெற்ற அற்புதத்தலம்.ஞானசம்பந்தருக்கு இறைவன் திருநடனம் காட்டிய தலம்.
திருநாவக்கரசர் உழவாரப்பணி செய்த இத்தலத்தை மிதிக்க அஞ்சி சுந்தரர் அருகிலிருந்த சித்தவடமடத்தில் தங்கி இத்தலப் பெருமானை வழிபட்டார். சுந்தரர் இரவு மடத்தில் தூங்கிக் கொண்டு இருந்த போது அவரின் மேல் யாரோ காலால் இடிப்பது தெரிந்து சுந்தரர் நகர்ந்து படுத்தார். மீண்டும் யாரோ அவர் தலையில் கால் படும்படி படுக்க, சுந்தரர் எழுந்து காலால் தலையை தீண்டியவரை கடுமையாகப் பேச, பின் இறைவன் தான் திருவடி தீட்சை அளித்துள்ளார் என்பதை உணர்ந்து புளகாங்கிதம் அடைந்து அவரைப் போற்றிப் பதிகம் பாடினார்.
குண்டைக் குறட்பூதங் குழும அனலேந்திக் கெண்டைப் பிறழ்தெண்ணீர்க் கெடில வடபக்கம் வண்டு மருள்பாட வளர்பொன் விரிகொன்றை விண்ட தொடையலா னாடும்வீரட் டானத்தே.
கூற்றாயின வாறுவி லக்ககிலீர் கொடுமைபல செய்தன நானறியேன் ஏற்றாயடிக் கேஇர வும்பகலும் பிரியாது வணங்குவன் எப்பொழுதும் தோற்றாதென் வயிற்றின் அகம்படியே குடரோடு துடக்கி முடக்கியிட ஆற்றேன் அடியேன்அதி கைக்கெடில வீரட்டா னத்துறை அம்மானே.
அற்றவ னாரடி யார்தமக் காயிழை பங்கினராம் பற்றவ னாரெம் பராபர ரென்று பலர்விரும்பும் கொற்றவ னார்குறு காதவர் ஊர்நெடு வெஞ்சரத்தால் செற்றவ னார்க்கிட மாவது நந்திரு நின்றியூரே.
கருத்துகள்